شعر بعثت

   ماه فرو ماند از جمال محمّد          سرو نباشد به اعتدال محمّد
قدر فلک را کمال و منزلتی نیست          در نظر قدر با کمال محمّد
وعده دیدارِ هرکسی به قیامت          لیله «اسرا» شب وصال محمّد
آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی          آمده مجموع، در ظِلال محمّد
عرصه گیتی مجال همّت او نیست          روز قیامت نگر مجال محمّد
و آن همه پیرایه بسته جنّت فردوس          بو که قبولش کند، بلال محمّد
همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد          تا بدهد بوسه بر نِعال محمّد
شمس و قمر در زمین حشر نتابد          پیش دو ابروی چون هلال محمّد
چشم مرا، تا به خواب دید جمالش          خواب نمی گیرد از خیال محمّد
«سعدی» اگر عاشقی کنی و جوانی          عشق محمّد بس است و آل محمّد